Sebebiyet

Bir yol buldum sana.
Kolayca büyü diye.
Önce emekle,
Sonra yürü diye.
Okuduğun kitap ol,
İçtiğin su.
Bir kabiliyet ol çocukken edinilen.
Bir damla yağmur ol her yere yağabilen.
Bir çift eldiven buldum sana,
El ele tutuşmaktan utanma diye.
Sen nerede bir ışık hüzmesi görsen güneş olacaktın.
Nerede ay görsen, iki kere parlayacaktın.
Sen başka kucaklarda uyuyup uyanmayacaktın.
Bir amaç buldum sana.
Sebebiyetken sebepsiz olma diye.
Soruyken cevapsız kalma,
Kendini hep haklı sanma diye.
Bir ilk bahar buldum sana.
İlk günlerinde gösterişsiz bir koza.
Ruhunda kelebekler uçuşacak biz yaklaşırken yaza.
Bir zamir buldum sana.
Adı da ”sen”.
Ne güzel ”biz” olurduk sen kaçmasaydın eğer.
Ve bir son buldum artık sana.
Adı canın hoşkalsın.

Teşekkür ederim sana.
Yazmak için sebep olduğun için bana.
İri taneli gözlerini unutmıycam ama,
Yeni sebepler lazım bana,
Daha da yazmam sana.