''Bizim
Peter Pan'ımız Berkin Elvan anısına,
Çünkü O da artık hiç büyümeyecek.''
Çünkü O da artık hiç büyümeyecek.''
Sen daha dün evinde değil midin çocuk?
Annenin ellerinin içinde,
O küçücük evinde.
Yaşın da büyük değildi ki senin daha,
Küçüğüydün evin, hep bakkala gidip ekmek alanıydın.
Sonra evler büyüdü,
Küçüldü küçüklüğün.
Annenin ellerinden kaydın,
Bir gaz fişeğinde dünyaya tutunmaya çalıştın.
Sandın ki dünya bu kadarcık.
Annenin ellerinin içinde,
O küçücük evinde.
Yaşın da büyük değildi ki senin daha,
Küçüğüydün evin, hep bakkala gidip ekmek alanıydın.
Sonra evler büyüdü,
Küçüldü küçüklüğün.
Annenin ellerinden kaydın,
Bir gaz fişeğinde dünyaya tutunmaya çalıştın.
Sandın ki dünya bu kadarcık.
Biliyor musun çocuk?
Sen;
Dudaklarımızdasın artık, soluklarımızda.
Uykularımızdasın, rüyalarımızda.
Umutlarımızdaydın, umutsuzluklarımızdasın artık.
Kuytularımızdasın.
Kalabalıklığımızda,
Anlamsızlığımızdasın.
Masumluğunla, pisliğimizdesin artık.
Karamsarlığımızda,
Kaybolmuşluğumuzdasın,
En derinimizdesin işte.
Ama en kötüsü geçmişimizdesin artık,
Hatıralarımızdasın.
Senden çok özür dileriz çocuk,
Sen hep bizimlesin ama biz seninle olamadık, affet.
Sen her zaman bir hatıradan daha fazla yer kaplayacaksın geçmişimizde.
Çünkü kimi hatıralar hafızadadır, kimileri kalbimizde.