17 Mart 2014 Pazartesi

Gaz Fişeğinde Yaşayan Çocuk

                               ''Bizim Peter Pan'ımız Berkin Elvan anısına,
                                      Çünkü O da artık hiç büyümeyecek.''


Sen daha dün evinde değil midin çocuk?
Annenin ellerinin içinde,
O küçücük evinde.


Yaşın da büyük değildi ki senin daha,
Küçüğüydün evin, hep bakkala gidip ekmek alanıydın.
Sonra evler büyüdü,
Küçüldü küçüklüğün.
Annenin ellerinden kaydın,
Bir gaz fişeğinde
dünyaya tutunmaya çalıştın.
Sandın ki dünya bu kadarcık.

Biliyor musun çocuk
?
Sen
;
Dudaklarımızdasın art
ık, soluklarımızda.
Uykularımızdasın,
rüyalarımızda.
Umutlarımızda
ydın, umutsuzluklarımızdasın artık.
Kuytularımızdasın.
Kalabalıklığımızda,
Anlamsızlığımızda
sın.
Masumluğunla, pisliğimizdesin artık.
Karamsarlığımızda,
Kaybolmuşluğumuzdasın,
En derinimizdesin işte.
Ama en kötüsü geçmişimizdesin artık,
Hatıralarımızdasın.
Senden çok özür dileriz çocuk,
Sen hep bizimlesin ama biz seninle olamadık, affet.

Ama şunu bil ki çocuk;
Sen her zaman
bir hatıradan daha fazla yer kaplayacaksın geçmişimizde.
Çünkü kimi hatıralar hafızadadır, kimileri kalbimizde.