Bugün fark ettim de;
Bulutları bir şeye benzetemiyorum.
Oysa eskiden onlara baktığımda,
Yaşadığımdan çok farklı dünyalar kurardım kendime,
Saatlerce içlerinde yaşardım.
Solumdan sağıma bir bulut geçiyor, bu sefer gri.
Bir eğri bulup kayıyorum üzerinden.
Sert bir nefes alıyorum,
Diyeceklerimi tıkıyor nefesim.
Bildiklerim eksik ve bilmediklerime üşeniyorum.
Söylediklerim yetmiyor, oysa doğru kelimeleri de kullanıyorum.
Ne fark eder ki?
Doğru kelimeler sadece onun zihninde ve en doğru cümleleri sadece o kurar.
Bense boşluklara, göğüs kafesimden gelen kelimelerle düşerim.
Onu tanıdığımdan beri bu hep böyle oldu.
Onu birlikte yaşayabileceğimiz bir dünyaya davet etmek isterdim yine,
Ama üzgünüm.
Artık bulutları hiçbir şeye benzetemiyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder